Aslında zamana bırakmak gerekirdi her şeyi. Peki hangi zamana? İçinde kaybolmaya hazır bir deniz gibi bizi yutmayı bekleyen zamana mı? Kimin o kadar vakti olabilir ki? Hiç ölmeyecek gibi yaşamayı beklerken, Ansızın ayrılıyoruz. (devam edecek)
27 Temmuz 2011 Çarşamba
Oyunda kalabilmek (devamı)
25 Temmuz 2011 Pazartesi
Oyunda kalabilmek
Düşünüyordum da, zaman geçtikçe insan başkaları için varolma duygusunu kaybetmeye başlıyor. Gençliğin yıllarında üzerinde fazla durulmayan karmaşadan uzaklaşmak, yalnız kalmak istiyor. Hayat, artık eskisi kadar bol değil, her şeyden korkmaya, risklerden kaçınmaya başlıyor. İçindeki savaşçıyı öldürüyor yıllar, şartlara teslim oluyorsun (devam edecek)…
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)